poniedziałek, 25 stycznia 2016

Tytuł w informacji prasowej

Porównaj dwa tytuły informacji prasowych (obydwie prawdziwe, ale żadna nie była napisana przeze mnie): "Sen o Warszawie nie musi być komunikacyjnym koszmarem za 15 złotych" i "Zaproszenie na konferencję prasową".

Który tytuł byś pominął gdybyś był reporterem?

Co robić jeżeli postępujesz zgodnie z zasadami sztuki PR szukając kontaktu z mediami – wybierasz właściwe redakcje, proponujesz ciekawe tematy, nie zaśmiecasz skrzynek e-mail dziennikarzy błahymi informacjami prasowymi – bez żadnego odzewu?

Takie pytanie zadał mi niedawno ekspert marketingu na szkoleniu medialnym.

Kiedy przejrzeliśmy propozycje tematów i informacje prasowe jakie wysyłał mediom, powiedziałem gdzie tkwił błąd. W każdym przypadku brakowało atrakcyjnego tytułu, który przedstawiałby w jednym zdaniu sedno sprawy.

Zabrakło wyobraźni dzięki której ekspert marketingu mógł wejść w rolę dziennikarza, który ma bardzo mało czasu (kilka sekund?) na zapoznanie się z setką różnorodnych propozycji i informacji prasowych.

Reporterzy nie mają czasu (i ochoty) szukać najważniejszego elementu informacji w przedostatnim akapicie – chcą wiedzieć od razu o co chodzi.

Weź też pod uwagę fakt, że większość dziennikarzy odczyta Twoją informację na smartfonie, który wyświetli tylko kilka początkowych wyrazów.

Tytuł i pierwsze zdanie powinny przedstawić to, co najciekawsze w informacji – to właśnie od nich zależy jak ta informacja będzie wstępnie oceniona.

Jeśli masz czas, zobacz jakie tytuły pojawiają się w gazecie, w której pracuje dziennikarz, do którego chcesz dotrzeć. Wyobraź sobie jak wyglądałby tytuł Twojego tematu. Jakie byłoby pierwsze zdanie? Jakie informacje byłyby w pierwszym akapicie?

PS. Zobacz też "Jak pisać informacje prasowe".

środa, 20 stycznia 2016

Co pierwsze: dobra czy zła wiadomość?

Masz do przekazania dwie wiadomości: dobrą i złą. Od której zacząć?

Wszystko zależy od tego czy oczekujesz po przekazaniu złej wiadomości jakiegoś działania.

Badania pokazują, że odbiorcy wolą otrzymać złą wiadomość jako pierwszą, natomiast nadawcy wolą zaczynać od dobrej.

Zła wiadomość nie jest tylko złą wiadomością – często wiąże się z potrzebą korekty zachowania. Analiza reakcji pokazuje, że miejsce dobrej wiadomości może wpłynąć na decyzję słuchacza o ewentualnej zmianie zachowania.

W wielu poradnikach można przeczytać o "metodzie kanapki", w której zła wiadomość znajduje się w środku przekazu (dobra-zła-dobra wiadomość). Ta metoda poprawia samopoczucie odbiorcy, ale nie zachęca do zmiany zachowania, na przykład wykupienia lekarstwa lub wykonania zaleconego ćwiczenia.

Zdenerwowanie wywołane czekaniem na złą wiadomość może utrudnić proces komunikacji i popsuć relacje pomiędzy rozmówcami.

Słuchacze zgodzą się natomiast wysłuchać złej wiadomości jako drugiej jeśli uznają ją za ważną i pożyteczną.

Jeśli lekarz ma do przekazania pacjentowi diagnozę, z której wynika, że nic nie można zrobić, lepiej kiedy zacznie od tej informacji i w drugiej kolejności powie coś co pomoże mu się z tym pogodzić.

Jeżeli natomiast jest szansa na wyzdrowienie, zła wiadomość powinna pojawić się na końcu razem z poradami jak to osiągnąć.

Dobra czy zła wiadomość: od czego zaczynać i dlaczego tak uważasz? Napisz o tym w komentarzu.

piątek, 15 stycznia 2016

Wiesz wszystko o hashtagach?

Zobaczmy co wiesz o hashtagach – jednym z najlepszych narzędzi do promocji online.

Prawda czy fałsz?

1. Hashtag to słowo lub wyrażenie, na którego początku jest znak "#" (na przykład #media, #pr, #mamdobryhumor) pomagające monitorować treści na Twitterze, Instagramie, Facebooku, Pinterest i Google+.

2. Po kliknięciu na hashtag wyświetla się kanał z wpisami innych użytkowników na wybrany temat.

3. W hashtagach można korzystać ze znaków interpunkcyjnych, na przykład przecinków, wykrzykników, znaków zapytania, itp.

4. Hashtagi pozwalają zwiększyć zasięg publikowanych treści.

5. Hashtagi są wykorzystywane do promocji, przekazania rekomendacji lub informacji o wydarzeniu lub premierze produktu, pokazania emocji lub znalezienia osób o podobnych zainteresowaniach.

6. Hashtagi znakomicie sprawdzają się w relacjonowaniu w czasie rzeczywistym tego, co się dzieje, na przykład w sytuacjach kryzysowych.

7. W hashtagach można stosować polskie znaki diakrytyczne.

8. Należy unikać tworzenia długich hashtagów, na przykład #samniewiemcotojest.

9. Jeśli chcesz, żeby więcej ludzi odnalazło Twoje wpisy, lepiej wybierz hashtag o ogólnej treści niż bardzo specjalistyczne słowo.

10. Zaleca się umieszczać hashtagi na końcu wpisu na Twitterze.

Odpowiedzi: Wszystkie zdania, oprócz pkt. 3. i 9. są prawdziwe.

Jak korzystasz z hashtagów w mediach społecznościowych? Napisz o tym w komentarzu.

poniedziałek, 11 stycznia 2016

10 pytań na szkoleniu medialnym

Na szkoleniach medialnych zadajemy pytania odnoszące się do konkretnych sytuacji zawodowych i problemów w komunikacji.

Stosowana przez nas technika sytuacyjna preferuje pytania typu, "Co byś zrobił gdyby...?" Odpowiedzi pokazują sposób myślenia, a nie – jak w przypadku pytań zamkniętych – tylko jego efekt.

Oto przykładowe pytania jakie możesz usłyszeć na naszych szkoleniach medialnych:

1. Co robisz, żeby dziennikarz uwierzył w to, co mówisz?

2. Wiedząc, że liczy się nie to, co powiedziałeś, ale to, co dziennikarz usłyszał i zapamiętał, jak sprawdzasz, że Twoje słowa zostały dobrze zrozumiane?

3. Opowiedz kiedy ostatnio musiałeś rozmawiać z agresywnym dziennikarzem. Jak sobie poradziłeś w tej sytuacji? Co powiedziałeś?

4. Jak się czujesz kiedy dziennikarz nie pozwala Ci dokończyć odpowiedzi? Jak często wchodzisz rozmówcy w słowo? Kiedy i dlaczego to robisz?

5. Opisz sytuację kiedy wykorzystałeś swoje umiejętności perswazyjne do przekonania kogoś do spojrzenia na problem z Twego punktu widzenia.

6. Co robisz, żeby pokazać rozmówcy w studio, że słuchasz go z uwagą?

7. Opowiedz kiedy wykorzystałeś swoje umiejętności komunikacyjne – werbalne lub niewerbalne – do przekazania dziennikarzowi ważnej informacji lub opinii.

8. Opisz swój język ciała kiedy jesteś zrelaksowany.

9. Opowiedz o sytuacji kiedy udało Ci się skutecznie porozumieć z osobą, która Ciebie nie lubi lub której nie lubisz.

10. Czy zdarzyło się, że musiałeś przekonać grupę ludzi, na przykład na zebraniu, podczas prezentacji lub konferencji prasowej? Opowiedz o tym. Co konkretnie powiedziałeś lub zrobiłeś? Czy odniosłeś sukces?

Więcej przykładowych pytań znajdziesz tutaj.

czwartek, 7 stycznia 2016

Ach, ten niesforny czubek języka!

Jedną z bardziej irytujących rzeczy jaką zdarza się zrobić rzecznikowi prasowemu w wywiadzie telewizyjnym lub wystąpieniu publicznym jest wystawienie czubka języka.

Dlaczego ludzie to robią?

Oto kilka powodów:

1. Nerwowość powoduje uczucie suchości w ustach. Wysuwając język chcesz zwilżyć wargi.

2. Głośne mówienie z większą dozą energii powoduje, że powietrze wydobywa się z ust z większą szybkością i powoduje ich szybsze wysuszenie. Stąd odruchowe poszukiwanie wilgoci przez wysunięty język.

3. Występ w świetle kamer i reflektorów scenicznych podwyższa temperaturę ciała mówcy i zwiększa pragnienie.

Dodatkowy problem polega na tym, że nikt nie zdaje sobie sprawy ze swojego zachowania. Naprawdę pokazałem język? Nie pamiętam. I to ogromne zdziwienie kiedy pokazuję na wideo moment kiedy wysuwają język. Ludzie robią to nieświadomie.

Takie zachowanie ukazuje nerwowość, niepewność, zakłopotanie mówcy – może też budzić wątpliwe moralnie skojarzenia.

Czy to sprawiedliwe, że ludzie dokonują ocen w oparciu o tak powierzchowne zachowanie?

Oczywiście, że nie. Ale niestety tak robią.

Na szczęście, są proste i skuteczne metody poradzenia sobie z tym kłopotem.

1. Przed wywiadem/występem wypij dużo wody o temperaturze pokojowej. Pij nawet kiedy nie czujesz pragnienia.

2. Nie pij kawy, alkoholu i innych napojów, które odwodniają organizm.

3. Przed wywiadem unikaj słonych potraw. Takie jedzenie zwiększy pragnienie.

Podczas wywiadu, prezentacji lub przemówienia miej pod ręką szklankę wody. W telewizyjnym studiu możesz napić się wody w czasie przerwy na reklamy.

Pamiętaj – nigdy nie zostaniesz mistrzem komunikacji jeśli nie uda Ci się poskromić języka.