niedziela, 28 czerwca 2015

Emocje rzecznika prasowego w sytuacji kryzysowej

Rzecznik prasowy musi być wiarygodny – wiarygodność jest jego najważniejszym kapitałem. Musi nie tylko wierzyć we własne słowa, ale także wierzyć w samego siebie. Czyli, w każdej chwili musi być sobą.

Szef firmy, który nie okazuje żadnych uczuć po śmierci pracownika, nie będzie jej dobrym rzecznikiem prasowym. Szczerość, uczciwość, troska, współczucie to naturalne reakcje w tragicznych momentach, ale muszą być prawdziwe, nie sztuczne.

Pokazywanie emocji jest nie tylko usprawiedliwione, ale w wielu okolicznościach także wskazane. Zawsze jednak emocje powinny być kontrolowane.

Rzecznik prasowy nie jest w stanie dobrze wypełniać swojej funkcji, jeżeli na przykład silne emocje uniemożliwią swobodną wypowiedź. "W oczach pojawiły się łzy, słowa po prostu ugrzęzły mu w gardle..."

Czy kobiety są lepszymi od mężczyzn rzecznikami w sytuacji kryzysowej? Wielu praktyków PR tak właśnie sądzi.

Kobiety są często desygnowane do roli rzecznika prasowego w zarządzaniu komunikacją kryzysową, bo dominuje przekonanie, że to kobiety właśnie są bardziej uczciwe i wykazują więcej empatii niż mężczyźni. Czy to ma sens? Idąc tym tropem należałoby stwierdzić, że kobiety są lepszymi pielęgniarkami, nauczycielkami i kucharkami. A mężczyźni lepszymi informatykami, policjantami i taksówkarzami. Jest tak?

W moim przekonaniu najlepszym rzecznikiem jest zawsze najlepszy rzecznik i sprawa płci nie ma z tym nic wspólnego. Jeżeli to będzie kobieta, dobrze; jeśli mężczyzna – tak samo.

Skoro absolutnym wyróżnikiem rzecznika prasowego jest jego wiarygodność, musi być to osoba, która wie, co się wydarzyło, potrafi to szybko i trafnie ocenić, autentycznie ją to interesuje, umie przewidzieć rozwój wydarzeń (także ten najgorszy) i jest kimś kto może podjąć w tej sprawie konkretne decyzje. Płeć nie odgrywa żadnej roli.

Rzecznik prasowy musi dobrze czuć się z tym, co ma do powiedzenia. Musi wierzyć w to, co mówi. Musi mówić z przekonaniem. I na koniec: musi wierzyć w siebie i być sobą.

PS. Zobacz też "Test skuteczności rzecznika prasowego".

środa, 24 czerwca 2015

Rzecznik prasowy, który nie znosi mediów

"Wkurzają mnie niedouczeni, cyniczni i zarozumiali reporterzy telewizyjni!" – powiedział znajomy rzecznik prasowy.

Jak przekonać rzecznika prasowego, który nie lubi reporterów (bez względu na powód), że nie może ich lekceważyć?

Ludzie większość informacji o tym, co się dzieje biorą z telewizji. Coraz częściej sięgają po nie do Internetu. Mniej więcej co trzeci otrzymuje je z radia i gazet.

Lubienie i zaufanie

Masz prawo jako rzecznik prasowy nie lubić reporterów, ale nie wolno Ci tego okazywać. Musisz wiedzieć, że ludzie w Twojej społeczności mają więcej zaufania do lokalnego programu informacyjnego niż do Ciebie.

Informacja o Twojej firmie lub instytucji w mediach jest bardziej wiarygodna od tego, co powiesz w reklamie.

Informacja w dzienniku telewizyjnym ma trzy ogromne atuty:

1. właściwie nic nie kosztuje,

2. ma ogromną wartość promocyjną,

2. ludzie wierzą w to, co powie i pokaże reporter.

Występ w programie informacyjnym opłaca się z kilku powodów:

1. pozytywna relacja buduje kapitał zaufania i pozytywne nastawienie konsumentów, co pomoże osłabić wpływ krytyki kiedy ewentualnie wydarzy się coś złego,

2. buduje reputację rzecznika prasowego jako branżowego eksperta i lidera opinii,

3. w sytuacji kryzysowej pokazuje otwartość i chęć wyjaśnienia co się stało,

4. osłabia dążenie mediów do samodzielnego szukania informacji.

Kiedy rzecznik organizacji "nie ma czasu na komentarz", "nie odpowiada na telefony" lub co gorsza mówi do kamery: "Bez komentarza", media i opinia publiczna uważają, że: 1. jest winny lub 2. coś ukrywa lub 3. 1+2.

Odpowiedź na krytykę

Nowy klient, który często był krytykowany w mediach, został poproszony niedawno o wypowiedź dla lokalnego dziennika. Reporter wcześniej rozmawiał z ekspertem, który ostro zaatakował naszego klienta.

Pierwszą reakcją klienta było odrzucenie propozycji wywiadu – tak jak to robił już kilka razy. Doradziliśmy jednak coś innego: przyjęcie zaproszenia. Razem opracowaliśmy listę pytań jakie może zadać reporter i przećwiczyliśmy przed kamerą krótkie i przekonujące odpowiedzi.

Efekt: w materiale dziennikarza znalazły się wszystkie informacje, na których nam zależało. Jeszcze lepiej: lokalna gazeta pochwaliła klienta za otwartość, uczciwość i odwagę.

Co teraz powiedziałbyś rzecznikowi prasowemu, który nie ma czasu na komentarz, bo nie lubi mediów?

piątek, 19 czerwca 2015

Dlaczego dziennikarze nie zadają złych pytań

Pytanie: Co zrobić kiedy dziennikarz zadaje w wywiadzie złe pytania?

Odpowiedź: Nic, bo nie ma złych pytań.

W wywiadzie dla mediów nie będziesz miał do czynienia ze "złymi" pytaniami, "głupimi" pytaniami czy "zbędnymi" pytaniami jeżeli przystąpisz do niego z właściwym nastawieniem.

Niedoświadczony rozmówca popełnia błąd polegający na udzielaniu szczegółowych odpowiedzi na każde pytanie. Nie ma takiej potrzeby. Poza tym, może się zdarzyć, że zacznie dużo mówić na temat, o którym nie ma głębokiej wiedzy. A to może się źle skończyć.

Powiedz tylko to, co najważniejsze i za pomocą techniki przejścia (bridging) połącz pierwszą część odpowiedzi z jednym z trzech kluczowych komunikatów.

Wygląda to tak. Odpowiedz krótko na pytanie dziennikarza i szybko przejdź do tego, o czym chcesz mówić. Dzięki temu bez względu na pytanie wiesz, co powiesz. Może to brzmi dziwnie, ale tak to działa.

Oto 10 przykładów wyrażeń ułatwiających przejście do kluczowego komunikatu:

1. "Właśnie o to chodzi i dlatego..."

2. "To ważne, ale jeszcze ważniejsze jest, żeby..."

3. "Dlatego należy skupić się na..."

4. "W tym kontekście trzeba pamiętać, żeby..."

5. "Być może, ale moim zdaniem ważniejsze jest..."

6. "Nie można pominąć faktu, że..."

7. "Zgoda. Trzeba także pamiętać, że..."

8. "Jeśli spojrzymy na to inaczej, zobaczymy, że..."

9. "Tak. Chcę jeszcze dodać, że..."

10. "Wszystko sprowadza się do tego, żeby..."

To prawda, że dziennikarze czasem zadają trudne, niedorzeczne lub impertynenckie pytania. Ale to są ich pytania.

Potraktuj każde pytanie – także to "najgorsze" – jako okazję do przedstawienia swojego punktu widzenia. Zachowaj stoicki spokój i powiedz co myślisz. Po to właśnie udzielasz wywiadu i tego uczymy na naszych szkoleniach medialnych.

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

piątek, 12 czerwca 2015

Dlaczego inni rzecznicy prasowi są bardziej znani od Ciebie?

Nie błaznują. Nie popisują się. Nie unikają mediów.

Reprezentują ważne instytucje. Pracują dla dużych firm. Są szanowani przez dziennikarzy.

Jest wiele powodów dlaczego inni rzecznicy prasowi są bardziej znani od Ciebie i częściej zapraszani jako komentatorzy do mediów.

Oto 10 możliwych powodów:

1. Pracują więcej od Ciebie. O której godzinie przychodzisz do pracy?

2. Pracują mądrzej od Ciebie. Czy wszystko co robisz w pracy ma konkretny cel?

3. Mają lepszą reputację. Jaki jest Twój wyróżnik wśród rzeczników prasowych?

4. Można się z nimi łatwo skontaktować. Jak można się z Tobą skontaktować (telefon, e-mail, Twitter, Facebook, Google+, LinkedIn)?

5. Częściej i bardziej regularnie piszą na blogu. Dlaczego nie prowadzisz jeszcze bloga?

6. Mają wyższą pozycję w wynikach Google. Co się dzieje kiedy ktoś wpisze do Google Twoje imię i nazwisko lub hasło "rzecznik+prasowy"?

7. Są ciekawszymi rozmówcami. Nie tylko odpowiadają na pytania reporterów, ale przekazują im nowe i ciekawe informacje.

8. Szybciej oddzwaniają do reporterów. Jak szybko oddzwaniasz do reporterów? 5 minut, 5 godzin czy 5 dni?

9. Częściej się o nich dobrze mówi online. Co robisz, żeby dziennikarze Cię chwalili w mediach społecznościowych?

10. Pracują dłużej od Ciebie. O której godzinie wychodzisz z pracy?

PS. Zobacz też "Test skuteczności rzecznika prasowego".

niedziela, 7 czerwca 2015

Nowa rola rzecznika prasowego

Widzę, że coś się zmienia w podejściu firm do kontaktów z mediami. Chodzi o wybór osoby, która wypowiada się publicznie w imieniu całej firmy.

Dekadę temu wywiadów najczęściej udzielał rzecznik prasowy jako najbardziej kompetentna osoba do kontaktów z mediami. Znał potrzeby dziennikarzy i potrafił przekazać w wywiadzie kluczowe komunikaty.

Nowy trend polega na zastąpieniu rzeczników przez firmowych ekspertów. Media chętniej rozmawiają z producentem nowego produktu – na przykład lekarstwa na migrenę – niż rzecznikiem prasowym.

Takie podejście wydaje się korzystne dla wszystkich zainteresowanych – reporterów, konsumentów i firm, które potrafią skutecznie komunikować się z mediami.

Dziennikarze dzisiaj potrzebują dokładnych i zwięzłych informacji przekazanych w atrakcyjny, przystępny i zrozumiały sposób. Wolą je usłyszeć od eksperta – osoby, która bezpośrednio kieruje produkcją lub świadczy usługi.

Rzecznik prasowy coraz częściej występuje jako pośrednik kontaktujący dziennikarza z pracownikiem, który wie najwięcej na wybrany temat. Stąd potrzeba przeszkolenia medialnego wszystkich osób, które ze względu na swoją wiedzę, doświadczenie i pozycję w firmie mogą być poproszone o wywiad dla mediów.

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym lub masz pytanie o komunikacji z mediami, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.